Totalnie spontaniczny wypad na najwyższe wzniesienie Pojezierza Gnieźnieńskiego. Wieczorem ogarnąłem prognozy - były idealne, choć ranek zapowiadał się chłodny jak na czerwiec. Na miejscu zlądowałem pół godziny przed wschodem, więc był czas by napoić się herbatą z termosu. To co działo się później to istna magia - wielka, ognista kula wyłaniająca się zza horyzontu była wręcz hipnotyzująca. Zdjęcia niestety tego do końca nie oddają...
Powrót praktycznie tą samą trasą z rundką honorową przez miasto.